Follow us
Μόλις είδα την ανάρτηση της εκδρομής στην ορεινή Ναυπακτία, ενθουσιάστηκα! Μέρη που δεν έχω επισκεφτεί ξανά και είναι αρκετά μακριά από την πόλη μας προς το νότο. Η τάση μου για εξερεύνηση σε συνδυασμό με διάφορες πεζοπορικές διαδρομές συνέβαλαν στο να δηλώσω αμέσως συμμετοχή!
Ημέρα πρώτη
Η διαδρομή με το λεωφορείο μπορεί να ήταν αρκετά μεγάλη, αλλά η διοργάνωση της εκδρομής είχε μεριμνήσει για αυτό! Κάναμε πρώτη στάση στα μισά της διαδρομής περίπου, στον Παρνασσό. Η σημερινή μας διαδρομή ήταν από το μονοπάτι της Αγίας Παρασκευής μέχρι την Μπαρουτοσπηλιά. Ανηφορική αλλά βατή κλίση. Στην αρχή το περπάτημα μας ήταν ανάμεσα από δεντράκια κι όσο φτάναμε προς τη σπηλιά το τοπίο άλλαξε σε βραχώδες. Σε μια ωρίτσα και κάτι φτάσαμε στην επιβλητική αυτή σπηλιά. Πήρε το όνομα της από την επανάσταση, όπου και έφτιαχναν μπαρούτι για την αντιμετώπιση των εχθρών. Η ωραία θέα προς τον Παρνασσό αλλά και τον κάμπο, έκανε την ομάδα μας να καθίσει πάνω από μισή ώρα να απολαύσει το τοπίο.
Η κατάβαση πολύ εύκολη και γρήγορη, με επόμενη κοντινή στάση για ανεφοδιασμό το χωριό Πολύδροσο, που οι ντόπιοι ακόμη αποκαλούν Σουβάλα, όπως ονομαζόταν παλαιότερα.
Ένα ήρεμο χωριό στους πρόποδες του Παρνασσού. Σήμα κατατεθέν του η πλατεία με τη σκιά από τα πλατάνια, απέναντι η εκκλησιά και η τριπλή βρύση.
Οι ντόπιοι πολύ φιλικοί, μας πρότειναν να επισκεφτούμε το ιστορικό Χάνι της Γραβιάς που βρίσκεται μόλις 12 χιλιόμετρα από το χωριό. Δυστυχώς αυτή τη φορά είχαμε περιορισμένο χρόνο για να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό, αλλά συλλέγουμε πληροφορίες για επόμενη επίσκεψη. Οι ντόπιοι μας σύστησαν να έρθουμε ξανά το χειμώνα όταν λειτουργεί χιονοδρομικό κέντρο που επίσης είναι περίπου μισή ώρα από το χωριό.
Στην ώρα που είχαμε, μπορέσαμε να γευτούμε καλοψημένο κρέας στην ψησταριά «Καλλιμάνης» στην πλατεία και να πάρουμε έναν καφέ από το «Πέτρινο» λίγο παραπάνω.
Με γεμάτες μπαταρίες, ταξιδέψαμε μέχρι την Ορεινή Ναυπακτία. Φτάσαμε το βραδάκι στο υπέροχο ξενοδοχείο μας, Crystal Mountain και απολαύσαμε τσάι του βουνού δίπλα στο τζάκι του σαλέ πριν πέσουμε για ύπνο.
Ημέρα δεύτερη
Ήρθε η ώρα για το πρωινό μας ξύπνημα και το γευστικότατο πρωινό μας στο ξενοδοχείο! Δεν έφαγα όσο ήθελα από την ποικιλία του πρωινού γιατί μετά δεν θα μπορούσα να ανέβω στην κορυφή Τσεκούρα που προοριζόταν η πεζοπορική μας ημέρα. Πολύ όμορφη διαδρομή μέσα στο καταπράσινο ελατοδάσος. Βατή σχετικά, ακόμη και φτάνοντας προς την κορυφή, στα 1.732 μέτρα! Εκεί ψηλά είχε αρκετή ομίχλη ώστε να μην μπορούμε να έχουμε ορατότητα στην λίμνη του Ευήνου. Το τοπίο όμως ήταν τόσο ειδυλλιακό κι η παραμονή μας στην κορυφή, παρά τον αέρα, διήρκησε πάνω από μισή ώρα.
Γυρνώντας από το πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι, περιπλανηθήκαμε λίγο ακόμη μέσα στο όμορφο και ζωντανό δάσος. Νωρίς το απογευματάκι φτάσαμε πεινασμένοι στην Άνω Χώρα. Οι προτάσεις των ντόπιων ήταν ο «Πατούχας» και το «Πλατάνι». Εμείς βρήκαμε διαθέσιμο τραπέζι στο «Πλατάνι» και φάγαμε ντόπια γευστικότατα κρέατα. Όσοι από την ομάδα μας φάγανε στον «Πατούχα» μείνανε ευχαριστημένοι και τον προτείνουν εξίσου.
Ανηφορίζοντας προς το ξενοδοχείο ήρθε η ώρα για χαλάρωση. Πριν τον ύπνο, ένα τσάι του βουνού δίπλα στο τζάκι είναι must! Άλλωστε τέτοιες ευκαιρίες στην πόλη δεν τις έχουμε.
Ημέρα τρίτη
Τελευταία μέρα στην Ορεινή Ναυπακτία. Μετά από ένα πολύ χορταστικό πρωινό, περπατήσαμε μέχρι τον καταρράκτη Τσούρνα. Η σημερινή πεζοπορία ήταν μικρή για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε εγκαίρως στη βάση μας. Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο κι ένα κατάφυτο κατηφορικό ανήλιαγο μονοπάτι, μας οδήγησε στον καταρράκτη. Στην επιστροφή είχαμε λίγο χρόνο να μαζέψουμε και κάστανα της περιοχής!
Δεν θα αφήναμε το ορεινό αυτό όμορφο μέρος, χωρίς να πάρουμε κάτι τοπικό από τα «Καλούδια», όπου κάτσαμε και για έναν γρήγορο ελληνικό καφέ πριν αναχωρήσει το πούλμαν μας.
Επόμενη στάση, παραθαλάσσια πλέον, η Ναύπακτος!
Μία φίλη μου με καταγωγή από εκεί, μας σύστησε το στέκι της ντόπιας νεολαίας στο λιμάνι, το καφέ “Άρωμα”. Εκεί και ρεμβάσαμε, ξεκουραστήκαμε, δροσιστήκαμε και τσιμπήσαμε, μέχρι να πάρουμε την Ιόνια οδό του γυρισμού!
